Wat als je niet eens

zelf kunt kiezen

Leven of niet

Laat staan voluit.

Durven of mogen.

Of kunnen soms zelfs.

 

Wat als je bijna 10 jaar oud bent

En er iets heel raars

in je lijf gebeurt

Iets dat de beste artsen,

Je ouders, begeleiders

Maar vooral jij zelf

Gewoon niet snapt?

 

Onderzoeken

Opnames

Gesprekken

Infraroodvideo’s

Foto’s

Grote, enge apparaten

met veel lawaai

 

Ze proberen alles

Maar weten niet

Hoe het kan

Dat jij soms ineens

Zomaar

Zonder reden, aanleiding

Of wat dan ook

Ineens geen lucht meer krijgt.

 

Geen zuurstof

in je lijf

Geen adem

Blauw.

Zwart.

 

Denken,

Voor zover je

dat nog kan,

‘was dit het’?

Voelen hoe

Het leven even

Uit je weg-stroomt.

 

 

En dan ineens een ding

Op je mond,

Op je hele gezicht

Dat keihard blaast

En maakt dat je weer

Kleur krijgt

En lucht

En leven.

 

Ze redden je

Meerdere keren per week soms

Maar jij

Gaat dan ook

Eigenlijk

Een paar keer

per week

Een klein

beetje

dood.

 

Zolang ze je steeds redden

Geniet je soms nog wel.

Van de hele kleine dingen

Een aai over je bol

Een liedje

Over Woezel en Pip

Een kus op je wang

Je hand op kunnen tillen

Tikken op een scherm

Waarop dan iets gebeurt

 

Kleurtjes

Geluidjes

Misschien

Kan je ooit

Nog leren

‘praten’

Op die manier.

Wie weet?

Zij hopen het.

 

Is dit het?

Waarvoor jij

Geboren bent?

Wat is de les?

Is het

Het toch kunnen genieten

Heeeel even

Soms?

Dan is het gelukt.

Geslaagd.

Zonder echt examen.

 

De vraag blijft.

Wil jij

Kan jij

Durf jij?

Leven?

Zie je ze?

De kleine dingen?

 

Mooi.

Stil.

Rustig.

En…

Er is gelukkig even lucht.

Nu wel.

Maar

Voor hoe lang deze keer?

 

 

<3

Naath