Wat als je niet eens
zelf kunt kiezen
Leven of niet
Laat staan voluit.
Durven of mogen.
Of kunnen soms zelfs.
Wat als je bijna 10 jaar oud bent
En er iets heel raars
in je lijf gebeurt
Iets dat de beste artsen,
Je ouders, begeleiders
Maar vooral jij zelf
Gewoon niet snapt?
Onderzoeken
Opnames
Gesprekken
Infraroodvideo’s
Foto’s
Grote, enge apparaten
met veel lawaai
Ze proberen alles
Maar weten niet
Hoe het kan
Dat jij soms ineens
Zomaar
Zonder reden, aanleiding
Of wat dan ook
Ineens geen lucht meer krijgt.
Geen zuurstof
in je lijf
Geen adem
Blauw.
Zwart.
Denken,
Voor zover je
dat nog kan,
‘was dit het’?
Voelen hoe
Het leven even
Uit je weg-stroomt.
En dan ineens een ding
Op je mond,
Op je hele gezicht
Dat keihard blaast
En maakt dat je weer
Kleur krijgt
En lucht
En leven.
Ze redden je
Meerdere keren per week soms
Maar jij
Gaat dan ook
Eigenlijk
Een paar keer
per week
Een klein
beetje
dood.
Zolang ze je steeds redden
Geniet je soms nog wel.
Van de hele kleine dingen
Een aai over je bol
Een liedje
Over Woezel en Pip
Een kus op je wang
Je hand op kunnen tillen
Tikken op een scherm
Waarop dan iets gebeurt
Kleurtjes
Geluidjes
Misschien
Kan je ooit
Nog leren
‘praten’
Op die manier.
Wie weet?
Zij hopen het.
Is dit het?
Waarvoor jij
Geboren bent?
Wat is de les?
Is het
Het toch kunnen genieten
Heeeel even
Soms?
Dan is het gelukt.
Geslaagd.
Zonder echt examen.
De vraag blijft.
Wil jij
Kan jij
Durf jij?
Leven?
Zie je ze?
De kleine dingen?
Mooi.
Stil.
Rustig.
En…
Er is gelukkig even lucht.
Nu wel.
Maar
Voor hoe lang deze keer?
<3
Naath
Recente reacties