Matthew Bellamy schreeuwt het vanuit mijn speakers: “I’m looking, I’m looking, I’m looking for…Something I ain’t had before”. Het nummer gaat over steeds maar op zoek zijn naar meer, meer en ach waarom niet… nog meer! Van binnen walg ik een beetje. Niet door het liedje; de bas is vet en de drums nog vetter. Lekker hard dreunt de hele auto mee. Mijn luchtgitaar is perfect gestemd en kent ieder riedeltje en rifje. Nee… het is die tekst. Hoezo nou meer? Wat nou ‘kick’?
Kak! Want precies dan valt ie. Ik doe dit zelf ook. Natuurlijk gaat dit helemaal niet over ‘meer’ in de zin van: spullen, shoppen, kopen of hebben. Het gaat om een ‘Rush’, een ‘High’ misschien zelfs. Het gevoel van onrust willen laten verdwijnen. Het ‘het-is-nooit-genoeg’ gevoel en het op-zoek-zijn naar meer, beter, voor mezelf en de ander. Het kan zich uiten in ‘ik moet gewoon nog wat méér doen’, ‘ik moet nog even zorgen voor die, en die…en dat’ en ‘ja maar… wat als je nou per ongeluk ineens zomaar gelukkig bent?’
Er zit een enorm verantwoordelijkheidsgevoel achter en tegelijkertijd een soort verslaving. Ik heb soms best moeite met me verstandig gedragen en op tijd ‘nee’ kunnen zeggen. Dat geldt voor alcohol (ik drink alleen nog maar 0.0), werken (toch nog maar even een extra klus vlak voor de vakantie) en het casino? Daar ga ik al 20 jaar echt met een mega-grote bocht omheen omdat ik het veeeel te leuk vind daarbinnen. Maar ook mijn mobiel, Candy Crush, Facebook en het continu in de gaten houden of er berichten zijn die belangrijk zijn (waar ik dus ECHT iets mee moet dan ook meteen!); ook daar is best lastig mee te stoppen.
Nee zeggen is namelijk best lastig soms. Zeker als een ander iets vraagt. Want nodig zijn is fijn en vleiend en belangrijk en… BAF. Reclamebord langs de weg. Reclame voor…? Echt geen idee meer. Er staat één zin op het bord. In koeieletters lees ik ‘NIEMAND HEEFT JOU NODIG’. Wat??? Welke idioot heeft dat bord daar neer gezet? Niemand heeft… nou jaaa… stelletje… ik bries en grom en zing het couplet maar even loeihard en vals mee: “Some new kind of kick”.
Daarna probeer ik eens rustig te laten bezinken wat ik gezien, gehoord en gevoeld heb. Mmmm. Das raar… eigenlijk klopt die zin nog ook. Niemand heeft jou nodig. Iedereen heeft natuurlijk zelf al alles in huis om voor zichzelf te zorgen, als je het goed bekijkt. Ik zie het zelf iedere keer weer. Hoe mensen in hun eigen ‘oerkracht’ komen staan en dan echt alles aankunnen. Zelf. Ze vragen soms nog om een extra duwtje maar als ik pas een paar uur later zie dat iemand hulp nodig had… is het ‘probleem’ soms ineens als vanzelf al opgelost. Kunnen ze prima zelf.
Wat zou er nou gebeuren als we ervan uit gaan dat ikzelf, maar jullie ook, het prima zelf uit kunnen vogelen allemaal? Met soms even een kort spar-momentje (nee… niet de supermarkt) en met een vrij en gezellig en wederkerig en onvoorwaardelijk contact omdat we het allebei erg fijn en leuk vinden. Dus niet vanuit een enorme behoefte, verantwoordelijkheid of last de ene of de andere kant op. Dat zou ook maken dat ‘Nee’ zeggen niet meer hoeft. Ik (en jij ook!) kan dan gewoon heerlijk naar mijn eigen eerste ingeving luisteren en doen wat goed voelt.
Het mooie? Dan heb je ook die kick, of die rush niet meer nodig. De onrust mag dan weg, het zoeken, het ‘trekken’ en het rennen. Die innerlijke pusher mag dan achterin de bus. Natuurlijk blijven er altijd dingen die ik leuk vind en op termijn een keer zou willen doen. Die nieuwe achtbaan in de Efteling bijvoorbeeld. Maar… het MOET niet. Het komt vanzelf. Als ik zin en tijd heb en lekker uitgerust ben.
En nog even over dat gelukkig zijn… doordat ik altijd maar die kick zocht was het bijna alsof het niet eens mocht: Gewoon genieten, blij en gelukkig zijn. Het simpelweg helemaal oké vinden wat er gebeurt en lekker leven? No way Hosee. Het KAN gewoon niet kloppen toch? Er is vast iets nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn. Ik had dan zelfs de neiging om enorm te gaan muiten. Ruzie zoeken. Grote bekken opzetten. Zelfs tegen mijn lief. Vóóral tegen mijn lief! ‘Ns even kijken of ik in 1 minuut kon weggooien wat de weken daarvoor allemaal zo lekker de goede kant op ging. Adrenaline-Rush gezocht!
Wat ben ik blij dat mijn lief me dan die spiegel voorhield en geregeld nog houdt. Me laat zien hoe het echt is. En me vooral zelf laat ontdekken en voelen wat ik aan het doen ben. Saboteren. Ik snap ook steeds beter waar het vandaan komt en hoe ongelooflijk NIET nodig het is. En ook: hoe ongelooflijk NIET nodig ik eigenlijk ben (snik 😉 ) Ik kan de kick beter halen uit lekkere muziek. Haar in de wind, stuur als drumstel en genieten maar. Meer is niet nodig. Geluk is zo simpel. Als het niet simpel is, klopt het niet. En die adrenaline… die komt vaak zat nog voorbij. Op een gezonde, fijne manier! Heerlijk!
Als jij nou zelf eens in de spiegel kijkt… wat zie je dan? MAG jij gelukkig zijn? MAG jij leven en ‘nee’ zeggen tegen de rush als je die even niet wil? Is er al niet voldoende adrenaline in je leven? En wat vind jij eigenlijk van die zin op dat ‘rare’ reclamebord? ‘Niemand heeft jou nodig’. Deel het eens! Vrijblijvend en onvoorwaardelijk 😉 Ik ben zoooo benieuwd!
<3 Naath
Recente reacties