Hij is
14 jaar.
Net zo oud
als mijn eigen zoon.
Gek op ballen,
buiten zijn,
springen,
rennen.
En waar mijn zoon
Los gaat op ‘spinners’
Is hij druk
Met zijn tollen.
Als het spannend wordt
Gaat er soms 1
Door een ruit
Dolle pret
Al denken zijn begeleiders
Daar meestal anders over.
Waar hij nu woont
Heeft hij ruimte.
Binnen en buiten.
Een trampoline
Een grote gele
bank waarvan de poten
Allemaal scheef staan
Van het springen
En hij heeft een knop
Een enorme grote
Rode knop
Naast de deur
Waar hij op kan drukken
Als hij het niet meer zelf kan.
Een jaar geleden
Woonde hij nog
‘achter slot’.
Alle deuren waren dicht
Omdat hij boos werd
Vooral op anderen.
en omdat hij sloeg
Best hard meestal.
Nu mag hij ‘open’
Zijn ze dichterbij hem
Lekker veilig
En soms even
Achter de Staldeur
Dan kan hij de begeleiders nog zien
Horen
Volgen
Dat voelt goed.
Hij heeft veel geleerd
Drukken op de knop
Zelf spelen
Gebaren
Het is bijna een wonder
Wat er in 1 jaar
Gebeuren kan
Ik kijk naar hem
Door een raam
Met vieze vingerafdrukken
Aan de buitenkant.
Hij is in de tuin
Met een bal
Gaat er helemaal in op
Ziet mij niet
Maar staart wel
In mijn richting
Ik zie zijn ogen
Bruin
Zijn haar
Donkerblond
Alle kanten op
Slungellijf
Maat 44
De mega-spleet
Tussen zijn voortanden.
Het is even
Of ik naar mijn zoon kijk
Het scheelt nauwelijks iets
Zelfde lengte
Zelfde schoenen
Zelfde fietsenstalling
Geen kam
Puber
Het enige verschil
Zijn ongeveer
100 puntjes
Op een IQ-schaal
Het raakt me
Zo hetzelfde
Zo verschillend
Een heel ander leven
En heel diep van binnen
Ben ik nederig dankbaar
Omdat ik wel
Met woorden
Met mijn zoon
kan praten
Hij me begrijpt
En ik hem
En ik weet
Dat ze allebei
Op hun eigen manier
gelukkig zijn
en dat ze
als ze elkaar zouden zien,
naar elkaar zouden glimlachen.
Een tol,
Een spinner,
Zijn genoeg.
Met, en zonder
Begeleiding
Met, en zonder
Rode knop.
Met, en zonder
Woorden.
<3 Naath
Recente reacties